سیم و کابل دو اصطلاح پرکاربرد در رشته‌ی برق هستند. این دو کلمه اغلب با هم اشتباه گرفته می‌شوند، اما در واقع با هم تفاوت دارند. سیم یک تک رساناست و مواد مورد استفاده در آن بیشتر مس و آلومینیوم است در حالی که کابل از دو یا چند سیم عایق‌دار درست شده که در یک روکش قرار داده شده‌اند. چند رسانا، که هیچ عایقی آن‌ها را در بر نگرفته باشد تک‌رسانا نامیده می‌شوند. پس سیم و کابل را نمی‌توان به جای هم به کاربرد و هر کدام انواعی دارد که در زیر به آن‌ها می‌پردازیم.

انواع سیم

سیم‌ها به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند:

• سیم مفتولی: یک تک‌رسانا است که لخت بوده و یا دارای غلاف رنگی محافظ است. مقاومت این نوع سیم بالاست و برای استفاده در فرکانس‌های بالا عالی است. 
• سیم چند رشته‌ای: وقتی داخل یک پوشش، رشته‌های سیمی به هم‌بافته‌ای وجود داشته باشند این سیم رشته‌ای نامیده می‌شود. سیم‌های چند رشته‌ای در جایی مورد استفاده قرار می‌گیرند که انعطاف پذیری اهمیت داشته باشد و این‌که سیم بتواند در برابر خم و راست شدن‌های زیاد مقاومت کند. این نوع سیم در مقایسه با سیم مفتولی دارای سطح مقطع بزرگتر برای انتقال جریان یکسان است. 

انواع کابل

کابل‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند که عبارتند از: 

• کابل جفتی به هم تابیده: این نوع کابل در اصل دو کابل است که به هم تابیده شده‌اند. به هم تابیدن آن‌ها باعث اجتناب از نویز تولید شده توسط کوپلینگ مغناطیسی می‌شود؛ بنابراین این نوع کابل برای انتقال سیگنال عالی‌ است و عموما در ارتباط راه دور و ارتباطات داده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. 
• کابل چند رشته: این نوع کابل دارای دو یا چند رسانا است که با عایق‌های جداگانه از هم جدا شده‌اند. هدف آن حفظ یکپارچگی سیگنال به وسیله‌ی کاهش نویز و تداخل است. کاربرد این نوع کابل در کامپیوترها، ارتباطات، صدا، کنترل و انتقال داده است.
• کابل‌ کواکسیال: این نوع کابل از یک رسانای مفتولی داخلی تشکیل می‌شود که توسط رسانای فویل بیرونی احاطه شده و با یک لایه‌ی عایق محافظت می‌شود. دو رسانا به وسیله‌ی یک دی‌الکتریک عایق از هم جدا می‌شوند. کابل‌های کواکسیال اغلب در تلویزیون کابلی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به این کابل نامتوازن می‌گویند؛ چون سیگنال دو رسانای داخل آن یکسان نیست که منجر به ایجاد تداخل شده اما عملکرد آن پایدارتر از کابل جفتی به هم تابیده است.
• کابل فیبر نوری: این نوع کابل سیگنال‌ها را توسط دسته‌ای از رشته‌های خالص شیشه‌ای انتقال می‌دهد. کابل‌های فیبر نوری در مقایسه با کابل‌های فلزی دارای پهنای باند بزرگتری هستند؛ بدین معنا که داده‌های بیشتری را حمل می‌کنند. تداخل کمتری در این نوع کابل ایجاد می‌شود. با این‌که کابل‌های فیبر نوری گران‌قیمت هستند، اما همین دو دلیل باعث افزایش روزافزون استفاده از این کابل‌ها به جای کابل‌های مسی شده است.